กลุ่มศิษย์เก่ากลุ่มหนึ่ง ซึ่งประสบความสำเร็จ มีหน้าที่การงานที่ดี ได้ตกลงใจกันว่า จะกลับไปเยี่ยมมหาวิทยาลัย และอาจารย์ที่ได้เกษียณไปแล้ว
ระหว่างการกลับไปเยี่ยมมหาวิทยาลัย การพูดคุยในกลุ่มได้เปลี่ยนเป็น การบ่นเรื่องความเครียดในที่ทำงาน และการใช้ชีวิต
อาจารย์ได้ต้อนรับกลุ่มลูกศิษย์ ด้วยการชักชวนให้ดื่มช็อคโกแลตร้อน เขาเดินหายเข้าไปในครัว แล้วกลับมาพร้อมกับหม้อใส่โถช็อคโกแลตร้อนใบใหญ่ และถ้วยแบบต่างๆที่ได้เลือกสรรแล้ว เช่น ถ้วยกระเบื้อง ถ้วยแก้ว ถ้วยแก้วคริสตัล
บางใบดูเรียบง่าย บางใบดูดีมีราคาแพง บางใบก็สวยงามมาก อาจารย์บอกให้ทุกคนบริการตนเอง
เมื่อทุกคนมีถ้วยช็อคโกแลตร้อนในมือครบแล้ว อาจารย์ก็พูดขึ้นว่า …
“พวกเธอสังเกตเห็นอะไรไหม ถ้วยที่ดูดีมีราคาแพง ได้ถูกเลือกไปหมด เหลือไว้ก็แต่ถ้วยธรรมดาราคาถูก มันเป็นธรรมดาที่ทุกคนจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่ตนเอง โดยหารู้ไม่ว่า นั่นคือต้นเหตุของความเครียดและปัญหาของพวกคุณ
ถ้วยที่พวกคุณถือและดื่ม ไม่ได้ช่วยเพิ่มคุณภาพของช็อคโกแลตร้อนเลย ในหลายๆกรณี มันเพียงแค่ทำให้ราคาช็อคโกแลตร้อนแพงขึ้น และในบางกรณี มันก็แค่เป็นตัวปิดบังสิ่งที่เราดื่ม
สิ่งที่คุณต้องการจริงๆก็คือ ‘ช็อคโกแลตร้อน’ ไม่ใช่ถ้วย แต่จิตสำนึกบอกให้คุณ มองหาถ้วยที่ดีที่สุด และหลังจากนั้น คุณก็เริ่มสังเกตและเปรียบเทียบถ้วยของคุณกับถ้วยของคนอื่นๆ
คุณลองคิดดู ชีวิต ก็เปรียบเหมือนกับ ช็อคโกแลตร้อน โดยที่ งาน เงิน ตำแหน่ง และสถานะทางสังคมของพวกคุณ คือถ้วย พวกมันเป็นเพียงเครื่องมือที่ใช้ประคอง และใช้เพื่อดำเนินชีวิต
ถ้วยที่พวกคุณมี ไม่ได้เป็นสิ่งที่บ่งบอก หรือเปลี่ยนคุณภาพชีวิตของพวกคุณเลย บางครั้ง การมุ่งความสนใจในการเลือกถ้วยเพียงอย่างเดียว ทำให้เราพลาดที่จะดื่มด่ำกับรสชาติของช็อคโกแลตร้อน ที่พระเจ้าประทานให้เรา
พระเจ้าสร้างช็อคโกแลตร้อน ในขณะที่ มนุษย์ เลือกถ้วยที่จะใส่
คนที่มีความสุขมากที่สุด ไม่ใช่คนที่ต้องมีสิ่งที่ดีที่สุดในทุกๆอย่าง พวกเขาแค่ทำสิ่งที่เขามีให้ดีที่สุด
จงอยู่อย่างเรียบง่าย มีจิตใจโอบอ้อมอารี เอาใจเขา มาใส่ใจเรา พูดจาถนอมน้ำใจผู้อื่น และ ดื่มด่ำกับช็อคโกแลตร้อนของคุณ อย่างมีความสุข”
